BUIKPIJN

Buikpijn. Ik leef er al jaren mee. Zo schreef ik in mijn vorig blog over mijn pijnaanval in de Jumbo, nu ben ik zover dat mijn gynaecoloog serieus naar mijn klachten kijkt. En eerlijk, je moet van goede huizen komen wil je een echo krijgen. Bij de huisarts worden mijn klachten weggewuifd en onder de noemer; ´een vrouw heeft nou eenmaal een hoop te verduren in haar leven'. Nou lieve huisarts, das mooi kak want ik vind mijn klachten meer dan een hoop, het lijkt meer op de Mount Everest. 

Mijn uitstrijkje gaf geen bijzondere uitslag. Mijn huisarts stuurt zuchtend de doorverwijzing voor een echo door, nadat ik met mijn waterige puppy ogen heb gesmeekt om meer onderzoek. 

Tijdens de echo keek de echoscopiste opperst geconcentreerd naar de massa op het beeld. Ze had een snotje uit haar neus hangen en ik moest mijn best doen om mijn lach in te houden. Haar snotje wiebelde telkens mee met het in- en uitademen en ik twijfelde of ik mevrouw de echoscopiste moest wijzen op haar snotje. Dit snotje was overigens een fijne afleiding, om wijdbeens een ijskoude echokop via de vagina naar binnen te krijgen, is geen dagdagelijkse activiteit.

Ik probeerde een logisch verhaal te maken van het weefsel wat ik tijdens de echo voorbij zag komen. En toen plots, verscheen daar een perfecte ronde vorm. Met een precies even grote, ronde vorm aan de zij-, boven en onderkant. Ik dacht; dit is mijn allermooiste eierstok, ze is volmaakt. De echoscopiste maakte foto's van mijn perfecte plaatje en gaf aan dat ze haar verslag diezelfde ochtend nog zou doorsturen naar mijn huisarts. 

Een uur later werd ik gebeld. Door mijn huisarts. Er is nieuw onderzoek nodig. Een nieuwe afspraak bij de gynaecoloog, een MRI en binnenkort een operatie. Mijn Pavone bamboe ondergoed ligt al klaar in mijn ziekenhuistas. Kan niet wachten om te shinen op de verkoeverkamer in mijn Pavone set.

Wat wordt er gezien op de echo en MRI? Bijzonder weinig. Milde endometriose, verdikte eileiders en vocht achter de baarmoeder. Wat gaan ze doen? Endometriose wegbranden en misschien mijn eileiders en eierstok verwijderen. Moet ik me zorgen maken? Vaag. Welkom in de mistige wereld van de gynaecologie. Je zal maar die dokter zijn in een witte jas, met klompjes eronder en een stethoscoop om de nek. En eigenlijk geen idee hebben wat te doen met deze vage vrouwelijke klachten.  'Heeft u nog vragen mevrouw Schellekens?', vraagt mijn gynaecoloog voorzichtig. Haar armen liggen over elkaar en ze leunt naar achteren in haar doktersstoel. Haar ogen knijpen zich samen en ze zucht diep uit zodra ik aangeef dat dit voor nu voldoende is. Ik heb duizenden vragen. Maar die ene vraag durf ik niet te stellen. 

Conclusie? Luister goed naar je lichaam. Jij voelt het allerbeste wanneer iets niet goed zit. Laat je tanden zien zodra je huisarts je weer naar huis stuurt. Vrouwen kunnen bergen verzetten, zeeën vol pijn verdragen en onze intuïtie is sterker dan Arnold Schwarzenegger. 

Amen.

Liefs Janneke